Զ пհեր, որոնց չես գտնի ոչ մի ցուցակում․ Վահե Տեր-Մինասյանի անչափ հուզիչ գրառումը
Պ шտերшզմի ավարտից մի քանի օր անց կլինիկայում ընդունեցի երկու երեխաների մայր, արցախցի երիտասարդ մի կնոջ։ Հետազոտության ժամանակ պարզվեց հղի էր։ Առաջին պահին բոլորս ահավոր ուրախացանք, այդքան մ шհերի մեջ՝ մի փոքրիկ լույս։ Վայրկյաններ անց կնոջ արցունքներն ու ամուսնու զո հվելու պատմությունը վերադարձրին մեզ դ աժան իրականությանը։ Արցունքների արանքից ասաց՝ չեմ պшհելու, էն երկուսին դեռ պիտի մեծացնեմ….
փորձեցինք համոզել, որ ամեն ինչ լավ է լինելու, որ հարազատները կօգնեն։ Պարզվեց եղբայրն էլ է զ пհվել ու օգնող չունի։ Կորցրել է տունն ու աշխատանքը ու հիմա միայն մտածում է երկու երեխաներին մեծացնելու մասին Ուրբաթ էր, խնդրեցի չշտապել, գոնե մինչև երկուշաբթի մտածել։ Խոստացա, որ անպայման կօգնենք, աշխատանքով կապահովենք, միայն թե հղիությունը չընդհատի…
Անցա անգամ թույլատրելիի սահմանն ու ասացի, որ եթե ընդհատի հղիությունը՝ կստացվի, որ թուրքը ս պшնեց ոչ միայն իր ամուսնուն ու եղբորը, այլ նաև այս չծնված փոքրիկին… Շաբաթ–կիրակին ապրեցի հույսով, որ պш տերшզմն ավարտվել է, որ էլ զ пհեր չեն լինելու ու որ բոլորն ապրելու են։ Ց ավոք, երկուշաբթի արցախցի կինը նույն արց ունքոտ աչքերով հայտնեց այն որոշումը, որից այդքան վ ախենում էի։
Պարզվեց պ шտերшզմը չի ավարտվել, թեև այս փոքրիկ զ пհի մասին տվյալները ոչ ոք երբեք չի գտնի պաշտոնական վիճակագրությունում… Հ.Գ. Երեք ամիս անց, Բաղրամյան փողոց, խորոված, անիմաստ ու դ աժան բեմադրություն, աղբ ու անհասկանելի ժպիտներ… Ախր պ ատերազմը դեռ չի ավարտվել… Բժիշկ Վահե Տեր-Մինասյան
