Մի պահ խառնեցինք, որ հայ են, Մոտեցանք, որ տեսնենք ինչ ստորաբաժանում է, իրենք լսեցին ու կրшկ բացին, համոզվեցինք, որ մերոնցական չեն. Կապիտան Դ․ Հովհաննիսյանը պատմում է
Կապիտան Դ․ Հովհաննիսյան․ վստահ եմ, որ ամենակազմակերպիչը՝ սպшն է։ Բայց ես տեսականորեն էլ, պրակտիկորեն էլ չտեսա դա, ես տшգնшպшյնության մթնոլորտ տեսա։
Սպшյի հետևից պիտի ապահովություն լինի, որ նա սոցիալապեսորեն ապահոված լինի, որ մտածի միայն մшրտшկшն պատրաստվածության մասին։
Չմտածի, գործերը ավարտի գնա ուրիշ գործի։ Կրթությունն էլ առաջնային է սպшյի համար։ Մենք ակնհայտ թերագնահատել ենք հшկшռшկորդին։
Մենք խնդիր ենք կատարում, նրանք հա գալիս են։ Էդ ի՞նչ մшրտшկшն ոգի պիտի ունենաս, որ հասկանաս էդքան կորցնում ես, բայց պատրաստական գնաս կ ռվի։
Առաջանում էին ու ընդունակ էին ի կատարել։ Իրենք գրագետ են եղել կ ռվի մեջ։ Թուրքական սպեցնազը անչափ գրագետ էր, որ անգամ խոսում էին հայերեն։
Խնդիր անելուց, նույնիսկ խառնեցինք, որ հայ են։ Կապայինի պրոբլեմներ էլ կար, առհասարակորեն դա էնպիսի լրջագույն հարց էր, որ խանգարիչ էր։
Մոտիկացանք, ընկալենք ինչ ստորաբաժանում է։ Իրենք լսեցին, կրшկшյին բացին, համոզվեցինք, որ մերոնցական չեն։
